
Naam: David Edwin Mason
Geboren: 2 december 1956, Statesboro Georgia VS
Overleden: 24 augustus 1993
Aantal moorden: 5-6
Straf: Doodstraf
Jeugd
Hij groeide op in een strenggelovig gezin met acht broers en zussen. Er werd hem duidelijk gemaakt dat hij ongewenst was en dat zijn moeder er alles aan gedaan had om een miskraam op te wekken. De kinderen werden fysiek en mentaal mishandeld door de ouders. Zo werden ze regelmatig geslagen met een riem of een pan. Mason werd opgesloten in een kamer met tralies als hij zich misdragen had. Soms moest hij daar dagen zitten. Als hij dan zijn behoefte deed in de kamer moest hij bij vrijlating met een onderbroek met ontlasting op zijn hoofd lopen.
Mason deed als kind meerdere zelfmoordpogingen. De eerste was op zijn vijfde toen hij een potje medicijnen slikte. In de jaren erna probeerde hij het nog meerdere keren door zichzelf in brand te steken, zijn polsen door te snijden en zichzelf op te hangen. Op zijn veertiende werd hij opgepakt voor brandstichting in de school en kerk. Daar werd hij psychiatrisch onderzocht en bleek hij PTSS te hebben. Vervolgens werd hij naar een internaat gestuurd. Daar werd hij seksueel misbruikt door medewerkers. Hij vluchtte regelmatig terug naar huis maar werd steeds weer teruggestuurd.
Na nog een brandstichting zat hij een tijdje in jeugddetentie. Toen hij vrijgelaten werd ging hij bij het Korps Mariniers maar na een paar maanden stopte hij en ging weer bij zijn ouders wonen. Hij stopte met school. Hij verdiende zijn geld met prostitutie en klusjes.
Misdaden
In 1977 pleegde hij zijn eerste misdaad. Hij beroofde een winkel en stak daarbij de medewerkster Virginia Jansen met een ijspriem in de rug. De buit was $ 270,-. Zij overleefde het en wees Mason als dader aan. Hij kreeg 36 maanden gevangenisstraf. In 1979 kwam hij vrij.
Zijn eerste moord pleegde hij op 6 maart 1980. Zijn slachtoffer was de 73-jarige Joan Picard. Hij kende haar goed omdat hij jarenlang klusjes voor haar had gedaan. Hij wist dat zij een verzameling antieke munten had. Hij brak in en eiste dat zij haar muntenverzameling zou afgeven. Hij sloeg haar bewusteloos maar ze kwam snel weer bij bewustzijn. Toen ze had alarm wilde inschakelen bond hij haar vast met elektriciteitsdraad en wurgde haar. De buit was $ 85,-. Haar dochter vond haar twee dagen met alleen nog een rok en bh aan.
Zijn tweede moord was op de 83-jarige Arthur Jennings. Als puber had Mason seks tegen betaling met hem gehad. Hij wurgde hem op 18 augustus 1980 en stal $ 16,- en een ring.
Drie maanden later op 16 november 1980 beroofde en wurgde hij de 75-jarige Antoinette Brown in haar appartement. Ze werd bijna naakt gevonden. Een buurvrouw van het slachtoffer gaf een beschrijving van de dader aan de politie.
Drie weken later op 6 december brak hij in bij de 72-jarige Dorothy Lang. Hij sloeg haar in elkaar met een moersleutel en wurgde haar daarna met zijn blote handen. Toen ze gevonden werd was ze vrijwel naakt.
Arrestatie en rechtszaak
Tijdens een reguliere politiecontrole vluchtte Mason met zijn auto voor de politie. Hij moest te voet verder omdat hij een doodlopende weg was ingereden. In de auto vond de politie het adres van zijn ouderlijk huis. Zijn broer vertelde de polite dat Mason een paar dagen eerder was vertrokken maar een cassettebandje had achtergelaten die beluisterd mocht worden op het moment van zijn overlijden. Met toestemming van de familie beluisterde de politie de tape. Op de tape gaf Mason een beschrijving van zijn jeugd en beschreef hij tot in detail bovenstaande moorden. Ook vertelde hij dat hij dacht om te komen tijdens een vuurgevecht met de politie.
Op 4 februari 1981 vond de politie Mason in een hotel. Tijdens het verhoor op het politiebureau vertelde Mason dezelfde details over zijn moorden als op de tape stonden. Ook bekende hij nog een moord. In de herfst van 1980 had hij zijn minnaar Robert Groff neergeschoten. Ze hadden ruzie gekregen nadat Groff hem had verteld dat hij Mason opzettelijk had besmet met herpes.
In mei 1982 toen Mason in afwachting van zijn proces in de gevangenis zat vermoordde hij Boyd Wayne Johnson. Toen hij hoorde dat Johnson vast zat voor verkrachting en misschien een informant van de politie was vroeg hij een aantal medegevangenen om hem samen te vermoorden. Samen met Quentin Shorter wurgden ze hem in zijn cel. Ze hingen hem op in een douchecel zodat het op zelfmoord zou lijken.

Tijdens de rechtszaak ontkende Mason alle moorden. Hij zei een alibi te hebben voor alle data dat de moorden waren gepleegd. De jury ging hier niet in mee en veroordeelde hem ter dood voor vijf moorden. De moord op Robert Groff werd niet meegenomen.
De executiedatum werd vastgesteld op 24 augustus 1993. Mason tekende geen beroep aan. Een half jaar voor zijn executie had hij dit al aangekondigd in een interview. Hij zei spijt te hebben van zijn daden en er graag verantwoordelijkheid voor te willen nemen. Zijn advocaat vond dat zijn cliënt ontoerekeningsvatbaar was en zodoende niet zelf kon oordelen om niet in beroep te gaan tegen zijn executie. Mason ontsloeg zijn advocaat.
Mason weigerde en laatste maaltijd. In plaats daarvan at hij het reguliere eten van de gevangenis van die dag met zijn familie. Het enige extra wat hij vroeg was een glas ijswater voordat hij naar de gaskamer zou worden gebracht. In de gaskamer was een telefoon voor hem geïnstalleerd. Mocht hij toch nog bezwaar willen aantekenen dan hoefde hij alleen maar te bellen. Dit deed hij niet.
Aanbevolen
Er is weinig te vinden qua podcast of documentaire over hem. In onderstaande video wordt zijn levensverhaal verteld, terwijl zijn ‘last meal’ wordt bereid.