Naam: Ludwig Tessnow*

Bijnaam: The Monster of Rügen

Geboren: 15 februari 1872, Stolzenhagen

Overleden: 1939

Aantal moorden: 4

Straf: Doodstraf

Jeugd

Hij werd geboren als buitenechtelijk kind. Hij groeide op in Stolzenhagen, een dorp boven Berlijn.Later werd hij geadopteerd door zijn stiefvader. Zijn stiefvader dronk veel. Zowel hij als zijn moeder hadden epileptische aanvallen. Hij was timmerman.

Misdaden (deel 1)

Tessnow woonde sinds een tijdje in Lechtingen, een dorpje ten noorden van Osnabrück. In de ochtend van 9 september 1898 liepen twee meisjes naar school. De meisjes waren Hannelore Heidemann en Else Langemeier, die ook in hetzelfde dorp woonden. Hij nam de meisjes mee naar een nabijgelegen bos. Op welke manier is niet bekend. Of hij de meisjes seksueel misbruikt heeft is ook niet bekend. Hij vermoordde hen beide en verminkte hun lichamen. Daarna sneed hij hen in stukken en verspreidde de lichaamsdelen in het bos. 

De meisjes waren niet thuisgekomen voor de lunch. Toen bleek dat ze niet op school waren aangekomen werd meteen een zoektocht gestart. Rond 21 uur ’s avonds werd het naakte lichaam van Hannelore gevonden. Niet veel later werd in de struiken iets verderop ook Else gevonden, net als de afgesneden lichaamsdelen. 

Arrestatie (deel 1)

De volgende ochtend werd een buurtonderzoek gedaan. Een getuige vertelde de politie dat hij Tessnow vanuit het bos naar het dorp had zien lopen met bruin-rode vlekken op zijn kleding. Hij werd direct gearresteerd, met de bevlekte kleding nog aan. 

Hij zei onschuldig te zijn. Hij zei dat hij een timmerklus had gehad en dat hij op weg was naar huis. De vlekken op zijn kleding zouden volgens hem houtbeits zijn, die hij bij zijn klus gebruikt zou hebben. Op de plaats delict werd een knoop gevonden, die hetzelfde was als de knopen op zijn kleding en van zijn kleding ontbrak een knop. Tessnow beweerde dat hij die knoop al lang geleden was kwijtgeraakt. 

De politie vond hem rustig en niet nerveus overkomen. Ook hadden ze het idee dat hij niet geestesziek was. De politie ging ervan uit dat alleen een geestesziek persoon deze daden kon plegen. Hij werd vrijgelaten wegens gebrek aan bewijs. 

Misdaden (deel 2)

In januari 1899 verhuisde Tessnow naar het noorden van Duitsland, naar het dorp Baabe, dat op het eiland Rügen ligt. Ook daar was hij aan het werk als timmerman. Hij werd in het dorp gezien als een wat zonderling en excentriek figuur. 

In juni 1901 ging Tessnow naar een nabijgelegen weiland. Daar vermoordde hij zeven schapen. Hij verminkte ze en verspreidde de lichaamsdelen en ingewanden over het weiland. De boer zag hem wegrennen en ging naar de politie. Hij wist wel een signalement te geven, maar geen naam. 

Op de avond van 1 juli 1901 sprak hij twee jongens aan, die buiten aan het spelen waren een naburig dorp Göhren. Hij nam ze mee naar een nabijgelegen bos. Het waren de broertjes Hermann en Peter Stubbe. Eenmaal in het bos sloeg hij de jongens in elkaar met een steen. Daarna verminkte hij hun lichamen. Hij onthoofde Peter en sneed zijn buik zover open, dat zijn darmen eruit staken. Daarna haalde hij zijn hart eruit. Van Hermann hakte hij zijn bekken en benen eraf. Ook bij hem haalde hij het hart uit zijn lichaam. De lichaamsdelen verspreidde hij weer in het bos. Wat er met de harten van beide jongens zijn gebeurd is niet bekend. Ze zijn nooit teruggevonden. 

Arrestatie en rechtszaak (deel 2)

De volgende dag vond een buurman van de jongens hun lichamen in het bos. Er werd direct een buurtonderzoek gedaan. Eén getuige had gezien dat Ludwig Tessnow met de jongens aan het praten was toen ze aan het spelen waren. Nog diezelfde dag werd hij gearresteerd. 

Bij een huiszoeking werd bevlekte kleding gevonden, die al gewassen was. Ook werden laarzen gevonden, die schoon waren gemaakt, maar die ook nog steeds rood-bruine vlekken bevatten. Tessnow verklaarde tegen de politie dat dit houtbeits was, maar hij werd niet geloofd. 

De politie vond dat er grote overeenkomsten waren tussen de moord op de broertjes en de moord op de schapen een paar weken daarvoor. Ze nodigden de boer van de schapen uit om te kijken of hij Tessnow herkende als de man die hij gezien had in zijn weiland. Dat was het geval. Ook de moord op de schapen ontkende hij. 

Rond de tijd dat de broertjes waren vermoord ontdekte bioloog Paul Uhlenhuth de zogenaamde precipitinetest. Door deze test kon hij onderzoeken of de vlekken op de kleding van Tessnow bloed waren of beits. Hij kon onomstotelijk vaststellen dat de vlekken bestonden uit menselijk bloed en bloed van schapen. 

In het voorjaar van 1902 vond de rechtszaak plaats. Tessnow ontkende de twee moorden op de jongens en de mishandeling en moord op de schapen. Paul Uhlenhuth bracht zijn bewijzen naar voren. Verschillende psychiaters verklaarden dat hij de moorden zou hebben gepleegd in een ontaarde morele verantwoordelijkheid. Psychiaters van de verdediging getuigden dan Tessnow krankzinnig was tijdens de moorden. 

Het proces duurde tien dagen. Hij kreeg de doodstraf door guillotine. Tessnow ging in hoger beroep. In afwachting hiervan kreeg hij in 1903 een heftige epileptische aanval. Ondanks protest van meerdere psychiaters bleef in 1904 het vonnis staan. 

Inmiddels was het nieuws over de vermoorde jongens en schapen ook terechtgekomen in Osnabrück. De overeenkomsten waren overduidelijk. Hij werd hier echter niet meer voor vervolgd. 

In datzelfde jaar werd Tessnow naar verluidt onthoofd op het erf van de gevangenis van Greifswald. Een advocaat van de tegenpartij beweerde echter dat de straf na een aantal jaren omgezet was in levenslang. In eerste instantie was er geen bewijs van de executie of omzetting van de straf in de gerechtelijke dossiers. 

Uit onderzoek in 2016 bleek dat de straf van Tessnow in stilte werd omgezet naar levenslang. In 1913 werd hij overgebracht naar een psychiatrische kliniek, waar hij tot 1939 zat. Hij werd als ‘ongenezen’ beschouwd en werd tijdens het bloedbad van Piaśnica, de eerste systematische moordaanslagen door de nazi’s, overgeplaatst naar Neustadt in West-Pruisen. Hij werd met een nekschot geëxecuteerd als het vroege slachtoffer van het nazi-euthanasieprogramma.

• Er is geen enkele afbeelding van Tessnow beschikbaar, dus ook geen afbeelding waar we een tekening van kunnen maken.

Aanbevolen

Er is niet veel informatie te vinden over Tessnow. Onderstaande video en podcast (Duits) geven toch een goed beeld.