Naam: Johannes Marinus van Zon
Geboren: 20 april 1942, Utrecht
Overleden: 11 mei 1998
Aantal moorden: 3+
Jeugd
Zijn vader was houtbewerker, zijn moeder was huisvrouw. Na de lagere school stopte hij met school omdat er geen geld was voor en opleiding. Hij miste het respect en de liefde van zijn vader. Op zijn vijftiende zou hij een zelfmoordpoging hebben gedaan. Hij had weinig contact met leeftijdsgenootjes. Zijn moeder had hoge verwachtingen van hem. Zij leerde hem af plat te praten. Zij vond hem intelligent en dacht dat hij het verder zou schoppen dan het arbeidersbestaan waar het gezin nu in zat.
Na de lagere school had hij vele baantjes maar hield deze nooit lang vol. Hij werd meerdere keren betrapt op diefstal. Na zijn puberteit werd hij gezien als een charmante welbespraakte man. Hij hing regelmatig rond bij cafe ’t Pandje. Dit was ook de stamkroeg van crimineel Arnoldus Rietbergen, beter bekend als ‘Ouwe Nol’.
In 1967 had hij twee vriendinnen die beide ouder waren dan hij. Hij liet zich onderhouden door zijn 47-jarige vriendin Caroline Gigli en had daarnaast een relatie met Coby van der Voort.
Misdaden
Op 29 april 1967 ging van Zon op bezoek bij Coby van der Voort in Amsterdam. Hij sloeg haar met een loden pijp op haar hoofd. Daarna verminkte hij haar met een mes. Hij nam kleding en juwelen van haar mee en gaf deze aan Caroline Gigli, zijn andere vriendin. In verschillende bronnen worden verschillende motieven genoemd voor deze moord en verminking. In sommige bronnen staat vermeld dat de relatie uit was, dat het slachtoffer contact bleef zoeken en dat van Zon daar een einde aan wilde maken. Andere bronnen zeggen dat ze nog een relatie zouden hebben en dat ze ’s middags een leuke middag hadden gehad. Van Zon zei zelf jaren later in een interview dat het ‘een uitprobeersel’ was om te kijken of hij iemand zou kunnen vermoorden.
Deze moord biechtte hij op aan ‘Ouwe Nol’ Rietbergen. Het is niet bekend of Rietbergen hem daarna chanteerde en hij daarom ‘klussen’ voor hem ging doen of dat de volgende misdaden gezamenlijke projecten waren. Wel is bekend dat Rietbergen op de hoogte was welke mensen geld hadden en waar ze dit bewaarden. Ook is bekend dat de buit werd gedeeld.
Op 31 mei 1967 ging van Zon langs bij de 80-jarige Jan Donse. Donse had een een feestwinkel genaamd ‘Cupido’ in Utrecht. Hij sloeg hem neer met een loden pijp en beroofde hem. Donse overleed later aan zijn verwondingen.
Op 12 augustus 1967 pleegde van Zon een roofoverval op melkveehouder Reijer de Bruijn. Ook hem sloeg hij dood met een loden pijp.
Het leven van Hans van Zon
In datzelfde jaar ging hij langs bij de 66-jarige weduwe Dora Woortmeijer. Dit was een bekende van Rietbergen en hij wist dat zij altijd veel geld thuis en in haar tas had. Van Zon deed zich voor als belastingadviseur. Hij vroeg haar om bepaalde gegevens. Mevrouw Woortmeijer wilde een boekje uit haar tas pakken met deze gegevens maar van Zon griste naar de envelope met geld die ze daar ook bewaarde. Het slachtoffer verzette zich waarna van Zon haar met een loden pijp op haar hoofd sloeg. Hij pakte het geld en liet haar voor dood achter.
Arrestatie en rechtszaak
Mevrouw Woortmeijer overleefde de aanval en ging naar de politie. De politie liet haar foto’s zien van verschillende verdachten. Zij herkende van Zon als de dader. Tot dat moment was er nog geen link gelegd tussen alle moorden ook al werd er steeds dezelfde modus operandi gebruikt. De moorden vonden in verschillende gemeentes plaats waar verschillende politiekorpsen werkten. Van een landelijke samenwerking was op dat moment nog geen sprake.
De rechtszaak begon op 11 februari 1969. Er was grote belangstelling van internationale pers. De rechtszaak werd aangekondigd als het proces van de eeuw. Journalisten konden uitgebreid het moordwapen, de loden pijp, bekijken.
Tijdens één van de rechtszittingen moest van Zon worden afgevoerd. Tijdens een getuigenverhoor werd hij boos en ging door het lint. Ruim een jaar later in maart 1970 kreeg hij levenslang. Later werd deze straf omgezet in 28,5 jaar gevangenisstraf. Door goed gedrag ging er een derde vanaf.
Van Zon werd voor aanvang van de rechtszaak onderzocht in een observatiekliniek in Utrecht. Tijdens zijn verblijf kreeg hij een relatie met zijn therapeute Riet van der Brink. In 1974 trouwden ze. In 1986 kreeg van Zon gratie en kwam vervroegd vrij. Hij ging met zijn vrouw in Groningen wonen. In 1995 gingen ze scheiden maar ze bleven altijd contact houden.
In 1998 overleed van Zon aan een maagbloeding veroorzaakt door jarenlang overmatig drankgebruik.
Na zijn dood schreef Loes Leeman een boek over van Zon. Ze was vroeger een tijdje het buurmeisje van van Zon en was toen al door hem geïntrigeerd. Toen ze hoorde dat hij vrijkwam nam ze weer contact met hem op en schreef een boek over hem. Van Zon gaf een exclusief interview aan Jaap Jongbloed op tv bij Deadline (waar Loes Leeman werkte).
Aanbevolen
Wij waren enthousiast over onderstaande documentaire over van Zon: