Naam: Willem van Eijk

Bijnaam: Het beest van Harkstede, Gekke Willempie

Geboren: 13 augustus 1941, Korteraar Nederland

Overleden: 19 juni 2019

Aantal slachtoffers: 5

Straf: Levenslang

Jeugd

Van Eijk was de jongste van zes zonen. Bij zijn geboorte was er sprake van zuurstoftekort waardoor hij wellicht een hersenbeschadiging opliep. Hij groeide op in Ter Aar. Voordat hij geboren werd was er een meisje geboren maar zij stierf toen ze twee jaar oud was. De moeder was hier kapot van.  Regelmatig trok zij haar jongste zoon meisjeskleding aan en behandelde hem als meisje. Ze stond bekend als een kille vrouw. Wel hield ze altijd Van Eijk de hand boven het hoofd als hij iets uitgehaald had. Zijn vader was een arbeider met meerdere banen. Hij bracht petroleum rond, was brugwachter en fietsenmaker. Op zijn tiende liep van Eijk een hersenschudding op waardoor hij langere tijd last had van extreme hoofdpijn.

Van Eijk kon niet goed meekomen op school. Verder stond hij bekend als een vervelende jongen. Hij stal op jonge leeftijd al van familie en buurtgenoten. Hij mishandelde honden en katten uit de buurt en schoot op kikkers die hij aan een waslijn hing. Hij was niet heel groot, 1.62 meter. Hij werd ‘Gekke Willempie’ genoemd in het dorp. 

Als kind maar later ook als volwassene toonde hij vaak machogedrag tegenover andere mannen. Hij legde wel eens in een cafe zogenaamd nonchalant een geweer op de bar. Het leek erop alsof hij constant wilde bewijzen dat hij wel een echte man was. Hij kon moeilijk met vrouwen omgaan. Hij hield afstand van vrouwen, vrouwen hielden afstand van hem. Als jongvolwassene had hij fantasieën over macht hebben over vrouwen en hen vernietigen door hun buik open te snijden. 

Misdaden (deel 1) 

In 1966 zat hij voor het eerst een paar maanden vast. Hij was veroordeeld voor het stelen van lood en accu’s. 

Op 20 juni 1971 pleegde hij zijn eerste moord. Van Eijk was een biertje gaan drinken in Amsterdam. Toen hij nog wat rondreed zag hij de 15-jarige Cora Mantel. Ze stond te liften omdat ze de laatste bus naar Uithoorn had gemist. Hij nam haar mee en reed de polder in. Hij maakte avances. Toen ze zich verzette verkrachtte hij haar en wurgde haar met haar sjaal. Toen  ze dood was verkrachtte hij haar nogmaals. Daarna dumpte hij haar in een sloot. De volgende dag werd ze gevonden. Ze werd geïdentificeerd aan de hand van een inscriptie in haar horloge. De zaak bleef jarenlang onopgelost.

Zijn tweede moord pleegde hij op 19 augustus 1974. Hij zag de 44-jarige Aaltje van der Plaat langslopen toen hij op het dek van zijn woonboot zat. Ze liep van een kerkdienst naar huis. Van Eijk ging met een mes op zijn brommer achter haar aan. Hij greep haar vast, verkrachtte en wurgde haar en sneed haar keel door. Ze verzette zich hevig maar tevergeefs. Daarna maakte hij van zijn fantasie werkelijkheid: hij sneed haar buik open. Ook sneed hij haar linkerborst af. Ze werd gevonden in een maisveld in de buurt van Ter Aar. 

Arrestatie en rechtszaak (deel 1)

Op de avond van de moord op Aaltje van der Plaat was van Eijk door meerdere mensen gezien op zijn brommer in de buurt van waar haar lichaam gevonden werd. De dag na de vondst van haar lichaam werd van Eijk gearresteerd. In eerste instantie wilde hij niets zeggen maar toen hij eenmaal de moord op Aaltje had bekend, bekende hij ook de moord op Cora Mantel. 

Van Eijk kreeg 18 jaar cel en TBR (de voorloper van TBS). Er werd geen levenslang gegeven omdat ervan uit gegaan werd dat beide moorden in een opwelling waren gepleegd en niet met voorbedachte rade. 

In 1975 werd van Eijk opgenomen in de van Mesdagkliniek. Hij weigerde deel te nemen aan therapie en medicatie te nemen. Hij zat regelmatig in de isoleercel door onhandelbaar gedrag. In de kliniek werd hij beschreven als een gevaarlijk en gewetenloze man. 

In 1979 mocht hij voor het eerst met begeleid verlof. Samen met een begeleider ging hij naar een seksclub. Daar ging hij tegen de regels in met een sekswerker mee naar boven waardoor in de tijd daarna zijn verloven weer werden ingetrokken. 

In 1980 zette van Eijk, nog steeds verblijvend in de van Mesdagkliniek, een contactadvertentie in het Dagblad van het Noorden. Hier reageerde Adri op, een alleenstaande moeder met vijf  kinderen. Mensen van de van Mesdagkliniek raadden haar aan het contact met van Eijk te verbreken maar dit weigerde ze. Van Eijk vertelde haar waarvoor hij vastzat. Ze schrok maar had het idee dat zij wel voor hem kon zorgen.

In 1990 kwam van Eijk vrij. Volgens de kliniek had hij een antisociale persoonlijkheid met een psychotische kern. Ook zouden zijn trauma’s uit zijn jeugd niet verwerkt zijn. Toch werd hij vrijgelaten omdat de relatie met Adri een goede invloed op hem zou kunnen hebben. Ze gingen samenwonen in Harkstede in Groningen. Al snel ging hun relatie slechter en begon van Eijk te drinken. 

Misdaden (deel 2) 

In 1993 pleegde hij zijn volgende moord. Hij pikte de de 23-jarige Roemeense sekswerker Michelle Fatol op. Hij verkrachtte en wurgde haar. Haar lichaam werd op 5 november 1993 gevonden in een sloot  zo’n 25 km van Harkstede. De zaak bleef lange tijd onopgelost. 

In 1994 pleegde hij zijn tweede moord sinds zijn vrijlating. Hij verkrachtte en wurgde de 31-jarige Annelies Reinders. Ook haar had hij opgepikt toen ze stond te tippelen. Ze werd in januari 1995 gevonden in het Eemskanaal, zo’n 25 km van Harkstede. 

In 1998 liep zijn relatie met Adri stuk. Sinds die tijd liet hij regelmatig sekswerkers bij hem thuis komen. Soms bleven ze langere tijd. Zo  ook Sasja Schenker. In juli 2001 verbleef ze bij van Eijk thuis. Ze lag bij hem op de bank te slapen. Van Eijk maakte haar wakker en in een opwelling sloeg hij haar met een bierflesje op het hoofd en wurgde haar. Hij dumpte haar lichaam in het Slochterdiep, dicht bij Harkstede. Een week later werd haar lichaam daar gevonden.

Arrestatie en rechtszaak (deel 2)

In eerste instantie werd van Eijk als getuige gehoord omdat hij de laatste was die Sasja gezien had. Er kwamen echter steeds meer lijntjes die richting van Eijk liepen. Zo werd er bij het lichaam van Sasja niet alleen een zak met kleding van haar gevonden, maar nog twee zakken met kleding die vermoedelijk van Michelle en Annelies waren. Ook werd de politie gebeld door medewerkers van de van Mesdagkliniek en door andere sekswerkers dat ze eens bij van Eijk moesten kijken. Naar aanleiding van deze tips ging de politie opnieuw kijken naar de moorden op Cora Mantel en Aaltje van der Plaat. Tot dan toe ging de politie ervan uit dat beide vrouwen vermoord waren door messteken en niet door wurging zoals bij de laatste drie vrouwen. Ze kwamen erachter dat ook Cora was vermoord door wurging. Ook kwamen ze erachter dat de kleding van Cora en Aaltje destijds ook in het water dicht bij zijn huis was gevonden. 

Op 12 november 2001 werd van Eijk gearresteerd. De politie had touw gevonden bij hem thuis waarmee hij de vrouwen had gewurgd. Toen hij hoorde van dit bewijs bekende hij de moorden. 

Op 7 november 2002 werd hij veroordeeld tot levenslang. 

Er is uitgebreid onderzoek gedaan naar nog een aantal onopgeloste moorden op sekswerkers. Zo werd er gekeken naar de moord op Antoinette Bont, Shirley Hereijgers en Jolanda Meijer. Hier is nooit bewijs voor gevonden. Van Eijk heeft altijd ontkend hier iets mee te maken te hebben. 

Op 19 juni 2019 overleed hij in de gevangenis in Vught. Een doodsoorzaak is niet gegeven. 

Sytse van der Zee schreef het boek ‘Het beest van Harkstede’ over Willem van Eijk. Hij voerde 25 gesprekken met hem in de gevangenis. In een interview met RTV Noord zei Van der Zee hierover: ‘Ik dacht een man te ontmoeten die helemaal afgestompt was en nauwelijks uit zijn woorden kon komen, maar dat viel ontzettend mee. Hij wilde graag zijn verhaal doen, want hij had het gevoel dat hem vreselijk veel onrecht aangedaan was. Hij loog alles, dat was het probleem. Ik had gelukkig de processen-verbaal en documenten, dus ik kon hem steeds weer confronteren. Hij ontkende veel. Maar ik sprak hem nooit meteen tegen. Als je hem rechtstreeks tegensprak werd hij meteen kwaad en klapte hij dicht.’

In 2016, zo’n vijftien jaar na zijn arrestatie, werd zijn huis aan de Hoofdweg 167 in Harkstede gesloopt. Op de plek waar Van Eijk jarenlang zijn gang kon gaan, ligt nu een recreatieplas en een nieuwe woonwijk. Zijn huis werd aangekocht door Bureau Meerstad, die verantwoordelijk is voor de bouw van nieuwbouwwijk Meerstad. Tot de sloop werd de woning door dit bureau verhuurd.

Aanbevolen

Wij zijn enthousiast over deze twee podcasts over van Eijk. Beide podcasts geven een helder beeld van het leven en de misdaden van van Eijk.