Naam: Colin Ireland

Bijnaam: the Gay Slayer

Geboren: 16 maart 1954, Dartford Engeland

Overleden: 21 februari 2012

Aantal moorden: 5

Straf: Levenslang

Jeugd

Hij werd geboren als Colin Williams en kreeg de naam Ireland door de naam van één van zijn stiefvaders. Zijn moeder was 17 toen ze hem kreeg. Zijn vader verliet hem  en zijn moeder vlak na zijn geboorte en Ireland heeft hem nooit gekend. Zijn moeder had slecht betaalde banen. Ze had regelmatig andere vriendjes waardoor ze vaak verhuisden. Ook leefden ze in opvanghuizen voor daklozen. In 1961 trouwde zijn moeder. Ireland kon het goed vinden met zijn stiefvader. Zijn stiefvader was elektricien. In 1964 werd Irelands moeder zwanger. Ze hadden te weinig financiën om voor Ireland te zorgen en hij werd uit huis geplaatst. Toen zijn moeder en stiefvader waren verhuisd kon hij weer thuis komen wonen. Vlak daarna verliet zijn stiefvader hen. In 1966 trouwde zijn moeder opnieuw. 

Als kind werd hij meerdere keren benaderd door onbekende mannen om seks met hen te hebben in ruil voor geld of cadeautjes. Er is nooit sprake geweest van aanranding of verkrachting maar het benaderen van een kind voor seks maakte Ireland woedend.

Van zijn vijfde tot zijn tiende veranderde Ireland zes keer van school door de vele verhuizingen. Hij was altijd de ‘nieuwe jongen’ en vond moeilijk aansluiting. Hij was een magere slungelige jongen  en werd hier vaak mee gepest. Dat zorgde ervoor dat hij niet graag naar school ging. Als hij wel ging kwam hij vaak te laat en kreeg daar lijfstraffen voor, wat in die tijd nog mocht. Op zijn vijftiende ging hij van school. Hij had verschillende baantjes maar werd ook regelmatig opgepakt voor diefstallen en inbraken. 

Begin jaren 80 verhuist hij naar Londen. In 1982 trouwt hij met Virginia Zammit en ze krijgen een dochter. Een paar jaar later scheidden ze omdat Ireland was vreemdgegaan. In 1989 trouwt hij met Janet Young maar begin jaren 90 gaan ze scheiden. Ireland is een tijdje dakloos waarna hij zijn eigen appartement krijgt. Hij kreeg een paan als bewaker in een daklozenopvang. Daar had hij het erg naar zijn zin. Hij was woedend toen hij ontslagen werd omdat hij zich misdragen had. 

Misdaden

Ireland gaat naar homocafé Coleherne Arms. Daar ontmoet hij op 8 maart 1993 de 45-jarige choreograaf Peter Walker. Ze gaan naar het appartement van Walker met het idee SM-seks te hebben. Ireland bindt Walker vast. Hij verstikt Walker door een plastic tas om zijn hoofd te binden. Ireland stopte een condoom in zijn mond en bond een condoom om zijn kin. Dat had hij gedaan omdat Walker hem (te laat volgens hem) had verteld dat hij HIV-positief was. De honden van Walker bracht hij naar een andere kamer. Hij positioneerde twee teddyberen in een seksuele positie. Hij maakt de kamer schoon zodat hij geen sporen achterlaat. Ireland had meerdere FBI-boeken en true crime-boeken gelezen en wist hoe hij dit kon doen. Om niet op te vallen door midden in de nacht weg te gaan bleef hij de rest van de nacht in het appartement en keek tv. Hij nam nog wat geld en creditcards mee. De volgende dag belt hij naar de krant The Sun en naar de maatschappelijke organisatie the Samaritans. Tegen beide zegt hij dat er twee honden vastzaten in een kamer en dat hij de eigenaar vermoord had omdat hij een seriemoordenaar wilde worden. 

Zijn volgende slachtoffer was Christopher Dunn, een 37-jarige bibliothecaris. Hij ontmoette hem in mei in dezelfde kroeg. Ze gingen naar de flat van Dunn met het idee seks te hebben. Ireland bond hem vast en stak Dunns testikels in brand. Daarna wurgde hij hem. Hij maakte de plaats delict weer grondig schoon. Hij gooide zijn ‘moord-kit’ waaronder de handboeien en het touw weg en kocht nieuwe. De moord op Dunn was in een ander district dan de moord op Walker. Er werd destijds geen link gelegd tussen deze twee moorden. Er werd gedacht dat de dood van Dunn een uit de hand gelopen seksspel was en er geen sprake was van moord. Er was in die tijd weinig bekend bij de politie over de homogemeenschap. 

Een week later op 4 juni ontmoette Ireland in dezelfde kroeg de 35-jarige zakenman Perry Bradley III. Ze gingen naar Bradleys appartement. Ireland vertelde hem dat hij alleen seks kon hebben als Bradley vastgebonden was. Aarzelend stemde hij toe. Toen Bradley vastgebonden lag met zijn gezicht naar beneden en een strop om zijn hals eiste Ireland zijn pincode. Daarna wurgde hij hem. Hij legde een pop op zijn slachtoffer en maakte de flat grondig schoon. Deze moord kreeg internationale publiciteit. De vader van Bradley had een belangrijke politieke functie in de VS.  

Ireland was gefrustreerd dat de moorden niet aan elkaar werden gelinkt en hij dus nog steeds niet de erkenning kreeg als seriemoordenaar. Drie dagen later pleegde hij zijn volgende moord. Dit keer was het de 33-jarige huismeester Andrew Collier. Hij ontmoette hem in dezelfde kroeg, ging ook met hem mee naar zijn flat, bond hem vast en eiste zijn pin-code. Hij kwam erachter dat Collier HIV-positief was en werd woedend. Hij drukte sigaretten uit op de borst van Collier en verbrandde zijn haar. Daarna vermoordde hij zijn kat voor zijn ogen. Hij wurgde Collier en stopte condooms in zijn mond. Hij legde de kat met zijn staart in de mond van Collier. 

Er werden nieuwe detectives op de moord gezet. Weer werd er geen link gelegd tussen de vier moorden. Dunn zou overleden zijn tijdens een liefdesspel en Bradley zou geen homo zijn. Dit was waarschijnlijk omdat zijn familie dit een schande zou vinden. Verder kwamen er geen tips vanuit de homogemeenschap. Ireland was gefrustreerd hierom en belde een dag na de moord op Collier meerdere keren met de politie en zei dat hij de moorden had gepleegd. Hij gaf details die alleen de moordenaar kon weten. Ook vroeg hij de politie waarom ze de link nog niet zelf hadden gelegd, het was immers zo duidelijk.

Vijf dagen na Collier vermoordde hij de 41-jarige Emanuel Spiteri die hij ook had ontmoet in dezelfde kroeg. Ook hem bond hij vast en eiste de pincode. Spiteri weigerde die te geven. Hij wurgde hem en stak de woning van in brand. De verhuurder van de woning belde de politie over  de brand. Daar werd het lichaam van Spiteri gevonden. 

Arrestatie en rechtszaak

Nog diezelfde avond hield de politie een persconferentie. Ze vertelden dat de moorden gelinkt werden aan elkaar en ze waarschuwden de homogemeenschap dat ze voorzichtig moesten zijn zolang de seriemoordenaar niet gepakt was. Ook richtten ze zich tot de seriemoordenaar: ‘Enough is enough, geef jezelf aan.’ De politie ging flyeren op de gaypride die op dat moment werd gehouden. Daar gaven meerdere mensen de tip dat Spiteri samen met een andere man per trein had gereisd. Beelden hiervan werden gevonden en werden op tv getoond. Ireland herkende zichzelf en ging naar het politiebureau. Hij zei dat hij de man op de beelden was maar dat hij niet de moordenaar was. Bij alle moorden had Ireland één fout gemaakt: er was één vingerafdruk van hem gevonden in het appartement van Collier. Ireland werd opgepakt, ontkende en weigerde verder met de politie te praten. Toen Ireland in een politieauto naar een ander bureau werd gebracht en over koetjes en kalfjes praatte met de betreffende agent herkende deze agent de stem van Ireland. Hij had hem aan de telefoon gehad toen Ireland de politie belde over de moorden. Een maand lang zei Ireland niets tegen de politie. Tijdens verhoren bleef hij zwijgend staren naar de agent. Daarna begon hij te verklaren en bekende alle vijf de moorden. 

Op 20 december 1993 begon de rechtszaak. Ireland benadrukte vier specifieke punten tijdens de rechtszaak: Ten eerste dat hij ten tijde van de moorden niet onder invloed was van drugs of alcohol. Ten tweede dat hij niet homo- of biseksueel was. Ten derde, dat hij zich niet had uitgekleed of seksuele handelingen had verricht met zijn slachtoffers en dat hij geen seksuele opwinding had opgedaan door de moorden. Ten vierde dat hij geen wrok koesterde tegen de homogemeenschap en dat hij homomannen als zijn slachtoffers had gekozen, simpelweg omdat ze een gemakkelijk doelwit waren. ‘Het hadden net zo goed vrouwen kunnen zijn.’

Hij kreeg levenslang voor vijf moorden. 

Tijdens zijn detentie had hij tegen medegevangenen gezegd dat hij nog meer moorden had gepleegd. De politie verdenkt hem van nog één moord. Deze zou hij in januari 1993 hebben gepleegd. 

Op 21 februari 2012 werd hij dood gevonden in zijn cel. Er wordt uitgegaan van een natuurlijke dood. Waarschijnlijk is hij gestorven aan een longfibrose. 

Aanbevolen

Wij waren enthousiast over onderstaande documentaire en podcast over Colin Ireland.