Naam: Dennis Lynn Rader

Bijnaam: The BTK Killer

Geboren: 9 maart 1945, Pittsburg Kansas VS

Straf: Levenslang

Jeugd

Rader werd geboren als oudste van vier zoons. Zijn ouders waren Dorothea Mae Rader en William Elvin Rader. Toen zijn moeder zes maanden zwanger van hem was is ze van de trap gevallen. Of dit invloed heeft gehad op haar zoon is niet bekend. Toen Rader een half jaar was is hij hard op zijn hoofd gevallen. Ondanks dat hij blauw aanliep werd hij niet naar een dokter gebracht. 

Zijn ouders werkten veel waardoor er weinig tijd en aandacht voor de kinderen was. In 1949 verhuisde de familie Rader naar Wichita, waar ze naast de grootouders van moeders kant gingen wonen. Rader was als kind bang voor monsters. Hij voelde zich hulpeloos als hij alleen in zijn bed lag, bang om elk moment verslonden te kunnen worden door een monster. 

Met zijn moeder had Rader een verwarrende relatie. Als hij ziek was was ze lief voor hem, maar als iets haar niet beviel werd Rader met een riem geslagen door haar. Vanaf een jaar of tien merkte Rader dat hij opgewonden werd als zijn moeder hem sloeg. Hij kreeg seksuele fantasieën over haar. Rond diezelfde tijd ging hij dieren mishandelen. 

Dit alles verwarde hem. Als deze donkere kant zich aan hem opdrong ging hij naar de kerk om te bidden. Hij kon zijn fantasieën niet onderdrukken maar wilde ook een goede christen zijn. In zijn puberteit waren fantasieën niet meer genoeg. Hij ging ’s avonds gluren naar vrouwen op straat. Ook brak hij in bij huizen in de buurt. Hij stal dan voorwerpen van de buurvrouwen, vooral panty’s. 

Hij vond een tijdschrift in de auto van zijn vader. Daar las hij een artikel over Harvey Glatman, een seriemoordenaar die in de jaren 50 meerdere vrouwen vermoordde. Rader raakte opgewonden van de manier waarop Glatman zijn slachtoffers vastbond en vermoordde.

Zijn fantasie ging steeds verder. Hij bedacht dat hij mooie meisjes, die ‘boven zijn stand waren’, wilde opsluiten in een schuur en ze daar wilde vastbinden en vermoorden. Hij noemde deze fantasie ‘Death to pretty girls’. Ook knipte hij jarenlang vrouwen uit tijdschriften, die hij gebruikte voor zijn seksuele fantasieën. 

In 1970 werd hij smoorverliefd op Paula Dietz. Na een paar maanden trouwden ze op 22 mei 1971.

Hij studeerde af als elektrotechnicus en had verschillende banen. Ondanks zijn goede huwelijk bleef hij fantasieën houden over het vastbinden en vermoorden van vrouwen. Hij had altijd een ‘hitkit’ in zijn auto. Deze bestond uit middelen waar hij mensen mee kon vastbinden, een mes en een pistool. 

Misdaden

In 1973 verloor hij zijn baan. Zijn fantasieën namen toe en hij begon mensen te stalken. Toen hij zijn vrouw naar haar werk had gebracht, zag hij de elfjarige Josie Otero met haar moeder Julie. Hij had besloten dat Josie zijn eerste slachtoffer zou worden. Eén van de redenen daarvoor was, dat Rader een obsessie had voor het getal 3. Het adres waar de familie Otero woonde was 803 N. Edgemoor Straat, Wichita. Wekenlang hield hij de familie Otero in de gaten. Zo wist hij dat rond acht uur ’s ochtends vader Joseph naar zijn werk ging en de oudste kinderen naar school, zodat alleen moeder Julie, dochter Josie en jonger broertje Joey thuis zouden zijn. 

Toen hij op 15 januari 1974 rond 8.20 uur bij het huis aankwam deed jongste zoon Joey de deur open. Tot zijn schrik zag hij dat ook vader Joseph thuis was. Hij bleek een paar dagen ervoor een ongeluk te hebben gehad en daardoor ziek thuis te zijn. Hij hield de hele familie onder schot en gebood hen naar de slaapkamer te gaan, waar hij ze vastbond. Hij bond een eerst plastic zak om het gezicht van de vader, waardoor hij stikte. Toen hij ook de zoon wilde verstikken, begon moeder Julie te schreeuwen: ‘Blijf van mijn zoon af.’ Hij wurgde de vrouw en verstikte daarna haar zoon. Julie kwam bij Rader wurgde haar nogmaals, tot ze stierf. Daarna nam hij dochter Josie mee naar de kelder. Hij hing haar op aan een pijp en bevredigde zichzelf. 

De lichamen van de familie werden die middag gevonden door de oudste kinderen die van school kwamen. 

In maart 1974 zag Rader de 21-jarige studente Kathryn Bright. Hij besloot dat zij zijn nieuwe slachtoffer zou worden. Niet alleen omdat ze mooi, slank en blond was maar ook omdat het getal 3 in haar adres zat: 3217 E. 13th Street N., Wichita. Hij noemde deze aanval: ‘Project Lights Out’.

Hij wist dat zij alleen woonde en klopte op 4 april 1974 bij haar aan. Niemand deed open dus hij brak een raampje en sloop naar binnen, wachtend tot ze thuis kwam. Tot zijn schrik kwam ze samen met haar broer Kevin binnen. Hij hield ze beide onder schot en dwong Kevin om zijn zus vast te binden in haar slaapkamer. Daarna bond hij Kevin vast in een andere slaapkamer. Rader wurgde eerst Kevin, maar omdat hij terugvocht, schoot hij hem door het hoofd. Kevin deed of hij dood was, waarna Rader naar Kathryn ging. Zij schreeuwde om haar broer. Hij stak haar meerdere keren in de buik tot ze op de grond viel. Hij ging voor de zekerheid nog kijken of Kevin wel echt dood was en zag tot zijn schrik dat Kevin gevlucht was. Hij raakte in paniek, pakte nog wat spullen van Kathryn, waaronder haar rijbewijs, als trofee en vluchtte. Hij reed naar het huis van zijn ouders, waar hij zijn trofeeën en bebloede kleding verstopte. 

In oktober 1974 schrijft Rader een briefje aan de politie over zijn moorden. Hij verstopt deze brief in een boek in de plaatselijke bibliotheek. Hij belt de krant om te vertellen waar de brief ligt. Hij ondertekende de brief met BTK (Bind, torture, kill). Hij vond dat als hij een beroemde seriemoordenaar wilde worden hij een opvallende naam moest gebruiken. Ondertussen bleef hij zich als een voorbeeldig burger gedragen. Hij ging regelmatig naar de kerk, volgde een studie en werkte inmiddels bij ADT security services, een bedrijf dat alarminstallaties installeerde. Hij vond het amusant dat hij alarminstallaties installeerde bij mensen die bang waren voor de BTK-Killer. In juli 1975 werd hun oudste zoon Brian geboren. 

Op 17 maart 1977 ging Rader het huis binnen van de 25-jarige Shirley Ruth Vian. Hij noemde deze aanval ‘Project Green’. Hij had aanvankelijk een ander slachtoffer uitgekozen, maar die was niet thuis. Hij klopte aan en de zesjarige Steven Vian deed open. Rader vertelde dat hij een privé-detective was en Steven liet hem binnen. Rader deed meteen alle gordijnen dicht en pakte zijn pistool. Hij sloot de drie kinderen op in de badkamer en nam Shirley mee naar haar slaapkamer. Daar wurgde en verstikte hij haar. Hij nam haar ondergoed mee als trofee. De kinderen konden later ontsnappen uit de badkamer en gingen naar de buren. Ze konden echter geen goede beschrijving geven van de dader. Wel zag de politie overeenkomsten met de moord op de familie Otero. 

In de winter van 1977 begon Rader de 25-jarige Nancy Jo Fox te stalken. Op 8 december 1977 brak hij in bij haar. Toen ze thuiskwam hield hij haar onder schot en zei dat hij alleen seks met haar wilde en haar daarna zou laten gaan. Hij nam haar mee naar haar slaapkamer, deed haar handboeien om en wurgde haar bewusteloos met een riem. Toen ze weer bijkwam fluisterde hij in haar oor: ‘Ik ben de BTK-Killer’. Daarna wurgde hij haar tot ze dood was en bevredigde zichzelf. Hij nam kleren, sieraden en haar rijbewijs mee als trofee. 

De volgende ochtend  belde hij de politie, dat ze haar lichaam konden vinden op 843 S. Pershing Straat, Wichita. Hij voelde zich onaantastbaar. In januari 1978 stuurde hij een brief aan een lokaal televisiestation waarin hij de BTK-Killer te zijn. Hij eiste media-aandacht en vroeg: ‘Hoeveel moet ik doden voordat ik een naam in de krant krijg of wat nationale aandacht?’ Toen hij die aandacht niet kreeg stuurde hij een paar dagen later nog een brief met een ironisch gedichtje over Nancy Fox. Het televisiestation gaf deze brief aan de politie. 

In juni 1978 werd zijn dochter Kerri geboren. 

In 1979 zag hij een meisje waarvan hij dacht dat het Anna Williams was. Het was echter haar kleindochter Rebecca. Hij brak in bij haar en wachtte tot ze thuis zou komen. Maar ze kwam maar niet thuis. Rader nam wat sieraden en kleding mee en verliet het huis weer. Hij was echter zo gefrustreerd dat hij een paar maanden later een gedicht naar haar en naar de media stuurde: 

‘Oh, Anna Why Didn’t You Appear
T’ was perfect plan of deviant pleasure so bold on that Spring nite
My inner felling hot with propension of the new awakening season
Warn, wet with inner fear and rapture, my pleasure of entanglement, like new vines at night
Oh, Anna, Why Didn’t You Appear
Drop of fear fresh Spring rain would roll down from your nakedness to scent to lofty fever that burns within,
In that small world of longing, fear, rapture, and desparation,the game we play, fall on devil ears
Fantasy spring forth, mounts, to storm fury, then winter clam at the end.
Oh, Anna Why Didn’t You Appear
Alone, now in another time span I lay with sweet enrapture garments across most private thought
Bed of Spring moist grass, clean before the sun, enslaved with control, warm wind scenting the air, sun light sparkle tears in eyes so deep and clear.
Alone again I trod in pass memory of mirrors, and ponder why for number eight was not.
Oh, Anna Why Didn’t You Appear
BTK, 1979′

Voor zijn werk zat hij regelmatig in hotels. Als hij alleen in zijn hotelkamer was trok hij regelmatig de kleding aan die hij van zijn slachtoffers had meegenomen en deed bondage bij zichzelf. 

Rader was als leider van de scouting op kamp. In de nacht van 27 april 1985 kneep hij er tussenuit en nam een taxi naar de straat waar hij woonde. Daar sloop hij het huis binnen van zijn 53-jarige buurvrouw Marine Hedge. Toen ze in slaap was, wurgde Rader haar. Hij nam foto’s van haar, maar dat was niet genoeg. Hij wilde foto’s van haar lichaam met bondage in de kerk. Hij was voorzitter van de kerkraad van de Christ Lutheran Church. Hij nam haar lichaam mee en maakte foto’s van haar in obscene posities. Daarna dumpte hij haar lichaam in een sloot, waar ze op 5 mei werd gevonden. 

Op 16 september 1986 klopte Rader aan bij de 28-jarige Vicki Lynn Wegerle. Hij zei dat hij de telefoon kwam repareren en ze liet hem binnen. Onder bedreiging van een pistool dwong hij haar naar haar slaapkamer en wurgde haar. Hij nam foto’s van haar lichaam, nam haar rijbewijs mee als trofee en vertrok weer. Jarenlang werd haar man Bill als verdachte beschouwd.

Op 19 januari 1991 knijpt Rader er weer tussenuit tijdens een kamp van de scouting. Hij breekt in bij de 62-jarige Dolores Davis en wurgt haar met een panty. Hij dumpt haar lichaam onder een brug, waar ze twee weken later gevonden wordt. 

Arrestatie en rechtszaak

Het was 30 jaar geleden, dat Rader zijn eerste moord pleegde en hij vond, dat dit wat aandacht verdiende. In 2004 stuurde hij het rijbewijs van Vicki Wegerle naar een lokaal televisiestation. Hij ondertekende met Bill Thomas Killman (BTK). In de maanden erna bleef Rader contact zoeken met de politie via de media. Hij stuurde allerlei pakketjes, brieven en cryptische omschrijvingen. 

In 2005 vroeg hij de politie of hij met hen kon communiceren via een floppydisk zonder traceerbaar te zijn. De politie liet hem via een advertentie in de plaatselijke krant weten, dat dat prima was. Op 16 februari 2005 stuurde Rader een floppydisk naar een lokaal televisiestation. Deze gaf het aan de politie. In de metadata van de floppy stond kon de politie achterhalen dat de floppy van ene ‘Dennis’ kwam, die de computer gebruikt had van de Christ Lutheran Church. Al snel kwam de politie erachter dat de voorzitter van deze kerk Dennis Rader was. 

Om het bewijs rond te krijgen wilde de politie DNA-bewijs. Er lag nog DNA van Raders dochter Kerri na een ziekenhuisbezoek. Dit werd vergeleken met het DNA dat onder de vingernagels zat van Vicki Wegerle. Het was een match. 

Op 25 februari 2005 werd hij aangehouden. Toen hij hoorde van de DNA-match bekende hij de BTK-Killer te zijn. De politie vond allerlei foto’s en trofeeën die hij had verzameld. 

Op 27 juni 2005 bekende hij alle tien moorden. Tijdens de rechtszaak beschreef hij elk detail van elke moord. Hij verontschuldigde zich niet. Op 18 augustus kreeg hij zijn vonnis: tien keer levenslang. 

Hij zit nog steeds opgesloten in het El Dorado Correctional Facility. 

Overig

In 2023 werd er onderzoek gedaan in twee cold-cases waarbij Rader de hoofdverdachte was. Klik hier voor meer informatie. Zijn dochter Kerri Rawson bood haar hulp aan door te gaan praten met haar vader. Rader ontkende en is niet veroordeeld. 

Aanbevolen

Onderstaande podcast en documentaire geven een goed beeld van het leven van Dennis Rader.