Naam: Vladimir Georgievich Vinnichevsky

Bijnaam: The Urals Monster

Geboren: 8 juni 1923, Verkhnyaya Rusland

Overleden: 11 november 1940

Aantal moorden: 8

Straf: doodstraf

Jeugd 

Vinnichevsky’s moeder was accountant en zijn vader werkte bij de gemeentelijke nutsvoorzieningen. Vinnichevsky stotterde in zijn jeugd en had een asymmetrisch gezicht als gevolg van een genetische ziekte. Hij werd hiermee gepest door zijn leeftijdsgenoten. Volgens zijn familie viel Vinnichevsky ooit in een kuil waarbij hij zijn hoofd hard stootte. Sinds die tijd zou hij stotteren. Op school deed hij het aanvankelijk goed maar verloor toen zijn interesse voor school, behalve voor het vak muziek. In de vijfde klas bleef hij zitten. 

Zijn contact met meisjes verliep moeizaam. Zijn vader vertelde hem dat hij geen contact met meisjes mocht hebben omdat je daar een geslachtsziekte aan over houdt. Zijn moeder schold hem ooit uit toen ze erachter kwam dat hij op de lagere school een liefdesbrief aan een klasgenootje had gestuurd.

Zijn ouders verwenden hem in materiële zin omdat ze te doen hadden met zijn stotteren en asymmetrische gezicht. Hij kreeg een fiets, een piano, een zakmes en had altijd veel zakgeld. Op een gegeven moment stal hij het pistool van zijn vader en wilde hij met vriendjes in het bos gaan schieten. Toen zijn vader dit ontdekte vond hij dat zijn zoon naar een andere school moest omdat zijn vriendjes een slechte invloed op hem zouden hebben.

In zijn puberteit begon Vinnichevsky zich vreemd gedragen tegenover kinderen. Hij speelde veel met kinderen in de zandbak en begon ze tijdens het spelen te wurgen. Deze kinderen vertelden dit tegen hun ouders maar ze werden niet serieus genomen. De ouders dachten dat dit bij het ‘spelen in de zandbak’ hoorde. 

Misdaden 

Het is niet bekend wanneer Vinnichevsky zijn eerste moord pleegde. Onderzoekers konden geen familieleden vinden van de slachtoffers van de eerste twee moorden waarover Vinnichevsky later getuigde. Het eerste bekende slachtoffer van Vinnichevsky was de vierjarige Gerta Grebanova. Ze was aan het spelen op de binnenplaats bij haar huis. Vinnichevsky lokte haar met snoepjes naar de nabijgelegen moestuin. Daar wurgde hij haar en stook haar meerdere keren met een mes in het hoofd. Een splinter van het mes bleef achter in haar hoofd. Dit gebeurde in de zomer of herfst van 1938 in Sverdlovsk.

De meeste slachtoffers maakt Vinnichevsky in Sverdlovsk maar een paar kinderen werden ook gemaakt in omringende plaatsen. Alle kinderen werden misbruikt. Zijn slachtoffers waren zowel jongens als meisjes. Bij warmer weer was er sprake van verkrachting, bij kouder weer betastte hij de genitaliën van de kinderen. Bij zowel jongens als meisjes was de verkrachting anaal. Vinnichevsky was ervan overtuigd dat vaginale verkrachting anatomisch niet mogelijk was en dat je er ziek van kon worden. De kinderen werden gewurgd en gestoken met messen en schroevendraaiers. Hij dumpte de lichamen in een bos of in een put. Er waren meerdere kinderen die zijn aanval overleefden. 

Vinnichevsky maakte van te voren ontvoeringsplannen waar hij tekeningen en schema’s van maakte. Ook hield hij in codetaal bij wat hij met wie heeft gedaan.

Arrestatie en rechtszaak

Omdat er sprake was van verschillende moordmethodes en verschillende manier van verbergen van de lichamen werden de slachtoffers aanvankelijk niet aan elkaar gelinkt. De politie ging uit van  een dader van in de twintig die wellicht psychisch ziek was. 

Vinnichevsky liep tegen de lamp toen agenten zagen dat hij een driejarige jongen onder dwang meenam in een tram. Hij had de jongen meegenomen terwijl zijn moeder nog in de buurt was. Hij kon nog vluchten met de jongen maar werd later toch opgepakt. Dit gebeurde op 24 oktober 1939. 

Tijdens zijn verhoor bekende hij acht moorden op kinderen. Hij gaf de politie papieren waarop hij zijn plannen had getekend en opgeschreven. Zijn ouders gaven deze papieren aan de pers. Zijn gaven daarbij de volgende verklaring in de  pers: ‘Wij, de ouders, doen afstand van zo’n zoon en eisen dat een uiterste maatregel tegen hem wordt toegepast – schieten. Zulke klootzakken kunnen niet leven in de Sovjetfamilie.’ In deze tijd was het nog mogelijk om tegen  kinderen de doodstraf te eisen (vanaf 12 jaar). 

Op 16 januari 1940 werd Vinnichevsky ter dood veroordeeld. Hij ging in beroep en gaf aan voor het Russische leger te willen vechten. Op 11 november 1940 werd hij geëxecuteerd. In Rusland werden destijds de lichamen van geëxecuteerden niet teruggegeven aan de familie. Ze werden in een massagraf begraven. 

Aanbevolen

Onderstaande video geeft een goed beeld van het leven van Vinnichevsky (ondertiteling aanzetten en vertaling in Nederlands).