Naam: Gerald Eugene Stano

Geboren: 12 september 1951, Schenectady New York, VS

Overleden: 23 maart 1998

Aantal moorden: 0-88

Straf: doodstraf

Jeugd

Gerald Eugene Stano. Hij wordt geboren op 12 september 1951 als Paul Zeininger in Schenectady New York. Hij is het vijfde kind in het gezin, waarvan de vorige vier kinderen zijn weggehaald door de kinderbescherming. Zijn moeder is een drugsverslaafde sekswerker. Als hij zes maanden oud is, komt de kinderbescherming polshoogte nemen. Ze treffen hem aan in een wieg terwijl hij zijn eigen ontlasting aan het eten is. Hij wordt direct meegenomen en in een kindertehuis geplaatst. Daar stellen ze vast, dat hij zwaar verwaarloosd is en op een dierlijk niveau functioneert. Het eten van zijn eigen ontlasting was nodig omdat hij nauwelijks te eten kreeg. Doktoren stellen vast, dat hij door de verwaarlozing al zo beschadigd is, dat hij niet geschikt is om geadopteerd te worden. De autoriteiten weten niet wat ze met hem moeten of waar hij wel geplaatst kan worden. 

Dan komt er een oplossing, uit onverwachte hoek. Eén van de verpleegkundigen van het kindertehuis, Norma Stano, voelt zich nauw verbonden met de kleine baby. Ze kan het niet over haar hart verkrijgen om het kleine hoopje mens aan zijn lot over te laten en besluit hem te adopteren. Samen met haar man Eugene geven ze hem de naam Gerald Eugene Stano. Ze nemen hem mee naar hun huis in een klein stadje bij Philadelphia. Vol liefde ontfermen ze zich over hem en geven hem alles wat hij nodig heeft. Toch merken ze, dat de kleine Gerald al zo beschadigd is, dat hij als steeds meer gedragsproblemen vertoont. Zo plast hij bijna elke nacht in bed en blijft hij met zijn ontlasting spelen, zelfs totdat hij een jaar of tien is. Als hij op de kleuterschool zit, wordt hij regelmatig betrapt op brandstichting. De brandjes brengen niet echt schade toe, maar het is wel alarmerend voor zo’n jong kind. Ook belt hij regelmatig 911 terwijl er helemaal geen brand is. Het geeft hem een gevoel van macht, dat grote brandweerauto’s door hem in actie moesten komen. Niet alleen mentaal is hij beschadigd, ook fysiek. Zo werkt zijn evenwichtsorgaan niet goed, waardoor hij constant tegen muren oploopt en van de trap valt. 

Op school wordt hij gepest door zijn klasgenootjes. Vooral de meisjes pesten hem met zijn uiterlijk. Daarnaast kan hij niet goed meekomen op school, wat hem ook niet erg populair maakt. Als zijn IQ getest wordt, blijkt al snel dat ruim onder het gemiddelde scoort. 

Als tiener wordt hij opstandig. Hij blijft regelmatig brandjes stichten, drinkt veel en maakt zich schuldig aan vandalisme. Zijn acties worden steeds gewelddadiger. Hij begint kleine diefstallen te plegen en wordt hiervoor regelmatig opgepakt. Ook leent hij geld van zijn klasgenoten en weigert dit terug te betalen. Op school is hij niet meer te handhaven en zijn ouders besluiten hem op een andere school te plaatsen. Ook proberen ze om hem vrienden te laten maken door hem op een atletiekvereniging te zetten. Maar door zijn evenwichtsstoornis blijkt hij hiervoor niet geschikt. Hij wordt constant laatste bij elke wedstrijd. Ook hiermee wordt hij gepest, dus stopt hij met sporten. 

Gerald begint zich nu ook thuis te misdragen. Hij steelt geld van zijn vader. Dit geld gebruikt hij om zich in te kopen bij populaire klasgenoten, in de hoop dat ze hem zullen accepteren. Helaas. Hij wordt alleen maar meer gepest. 

Op zijn 19e lijkt het eindelijk de goede kant op te gaan. Gerald wordt verliefd en krijgt een relatie. Voor het eerst in zijn leven voelt hij zich belangrijk. Als ze een paar maanden een relatie hebben, raakt zijn vriendinnetje zwanger. Gerald heeft het gevoel dat hij een normaal leven kan gaan leiden, met een vriendin en een gezin. Vol trots gaat hij samen met zijn vriendin naar zijn schoonvader om het goede nieuws te vertellen. Maar in plaats blij voor hen te zijn, wordt zijn schoonvader woedend. Hij schreeuwt Gerald toe, dat hij misbruik heeft gemaakt van zijn dochter. Zijn dochter is zwakbegaafd en minderjarig en dat had Gerald moeten weten. Hij dwingt zijn dochter tot abortus en verbiedt Gerald nog contact met haar te hebben. 

Geralds droom valt in duigen. Geen vriendin, geen gezin, geen toekomst. Hij voelt zich een mislukkeling. Het beetje zelfvertrouwen dat hij door deze relatie had gebouwd verdwijnt. De reactie van zijn schoonvader projecteert hij op zijn ex-vriendin. Hierdoor en doordat hij gepest werd door zijn vrouwelijke klasgenoten krijgt hij steeds meer een hekel aan meisjes. 

Zijn ouders zien met lede ogen aan dat het steeds slechter gaat met hun zoon. In 1973 besluiten ze met hem naar Ormond Beach Florida te verhuizen. Wellicht dat een frisse start hem goed zal doen. Eenmaal daar heeft hij verschillende baantjes, maar telkens wordt hij ontslagen. De ene keer wegens diefstal, een andere keer wegens overmatig drankgebruik en dan weer omdat hij nooit op tijd is. 

Gerald heeft twee grote hobby’s. Hij houdt van rolschaatsen, vooral in een rollerskate-disco. En dan het liefst op de muziek van Donna Summer. Hij heeft altijd een paar rolschaatsen in zijn auto liggen. Zijn andere hobby is het oppikken van sekswerkers. Dit doet hij vooral aan de Ocean Avenue in Daytona Beach. Maar deze hobby is ook frustrerend voor hem. Elke keer als hij gebruikt heeft gemaakt van hun diensten heeft hij het idee, dat hij een soort van relatie met hen heeft. Hij wordt dan ook elke keer weer woedend als ‘zijn sekswerker’ een volgende keer bij iemand anders in de auto stapt.

Misdaden

Op 25 maart 1980 pikt Gerald één van zijn favoriete sekswerkers op, Donna Hensley. Normaal gesproken hebben ze het heel gezellig samen, maar hun laatste ontmoeting verliep niet goed. Hij kreeg het idee, dat Donna hem niet vertrouwde en dat maakt hem boos. Hij is altijd goed voor haar geweest, dus waarom zou zij hem niet vertrouwen. Hij voelde zich zo in zijn eer aangetast, dat hij haar in het gezicht sloeg. En nu wil hij zijn gram halen. Hij rijdt naar de Ocean Avenue en pikt haar op. Samen gaan ze naar een goedkoop motel en hebben ze seks. Gerald betaalt haar netjes wat hij haar verschuldigd, maar dan uit het niets slaat hij haar op haar hoofd. Vervolgens gooit hij een brandbare op de vloer en steekt het in brand. De kamer vult zich al snel met rook. Donna is doodsbang, ze staat aan de grond genageld. Hier blijft het niet bij. Gerald pakt een mes en steekt haar in haar been. Donna schreeuwt het uit van de pijn. Ze probeert zich los te worstelen, maar Gerald blijft steken, tientallen keren. In haar been, haar borst, haar armen. Door de worsteling vallen ze beide op de grond. Donna probeert onder hem vandaan te kruipen en net als dat gelukt is en ze weg wil rennen pakt hij haar bij haar enkel en valt ze op de grond. Hij probeert haar enkel steviger beet te pakken, maar net die nanoseconde dat zijn greep wat losser wordt is genoeg voor Donna om hem hard in zijn gezicht te schoppen. Gerald laat haar los. Ze kan ontsnappen. 

Arrestatie

Als Gerald is bijgekomen van de trap in zijn gezicht maakt hij dat hij wegkomt. Hij weet niet of Donna de politie zal bellen en wil voor de zekerheid wegzijn voordat ze komen. 

Donna doet inderdaad aangifte bij de politie. Hoewel ze niet zijn naam weet, kan ze een prima beschrijving geven van zijn uiterlijk en zijn auto. De politie laat haar wat mugshots zien en ze pikt Gerald er meteen uit. Als de agent haar steekwonden ziet doet hem dat denken aan de steekwonden van een vermoord meisje dat een paar maanden eerder werd gevonden. Misschien is dit niet zijn eerste aanval met een mes. 

Een week later wordt Gerald gearresteerd op verdenking van mishandeling van Donna.

Moorden of valse bekentenissen?

Maar de politie wil hem ook verhoren over het vermoorde meisje. Bewust of niet, er zijn geen opnames gemaakt van dit gesprek. Volgens rechercheur Paul Crow laten ze tijdens dit gesprek foto’s aan Gerald zien van verschillende vrouwen, met de vraag of hij ze kent. Of dit gesprek daadwerkelijk zo heeft plaatsgevonden is niet bekend. Het verhaal van de rechercheur is het enige verhaal wat bekend is. 

Gerald pikt de foto van Mary Carol Maher eruit en zegt: ‘Haar kende ik wel.’ Het valt de Paul op, dat hij in de verleden tijd spreekt. De 20-jarige Mary was net klaar met de middelbare school en wilde zich inschrijven voor de universiteit. Twee maanden geleden werd haar lichaam gevonden in de buurt van het vliegveld van Daytona Beach. Ze had dezelfde steekwonden als die bij Donna te zien waren. Volgens Gerald pikte hij haar op toen ze stond te liften. Ze zouden leuk gekletst hebben en hij zou haar later hebben afgezet op de plek waar ze moest zijn. Paul Crow neemt geen genoegen met zijn antwoord. Hij praat op hem in: ‘Dit is niet waar toch? Jullie hadden ruzie en daarna heb je haar neergestoken. Voelde je je afgewezen? Wilde ze geen seks met je? Jij hebt haar vermoord. Wees eerlijk.’ Hoe lang hij op Gerald heeft ingepraat is niet bekend. Maar uiteindelijk zou Gerald Pauls verhaal bevestigd hebben. Hij zou haar hebben opgepikt, wilde haar versieren, maar zij wees hem af. Dat maakte hem boos en hij stak haar dood. 

Paul Crow denkt dat hij nog meer bekentenissen kan loskrijgen bij Gerald. In de maanden erna gaat hij meerdere keren per week in gesprek met Gerald. Hij vraagt naar zijn persoonlijke leven, hoe hij zich voelt, vraagt naar zijn passie over rolschaatsen en praat met hem over zijn ouders. Gerald geniet van de aandacht die hij krijgt. Hij heeft het idee, dat Paul oprecht geïnteresseerd is in hem. Iemand die naar hem luistert, bij wie hij zijn verhaal kwijt kan, die hem niet gebruikt of voor schut wil zetten maar een echte vriend. Hij wil het zijn nieuwe vriend graag naar de zin maken. 

Dan vertelt Paul hem over een aantal vermissings- en moordzaken, die hij graag wil oplossen. Hij geeft details over de vrouwen die vermist zijn, vertelt over de manier waarop de vermoorde vrouwen zijn gevonden en hoe ze waarschijnlijk om het leven zijn gebracht. Dan vraagt Paul hem of hij hier misschien meer van weet, of hij hem kan helpen bij het oplossen van deze zaken. Gerald wil niet liever dan zijn goede vriend helpen. Hij bekent nog eens vijf moorden. Of hij de moorden bekent omdat hij ze gepleegd heeft of omdat hij zijn nieuwe vriend wil plezier is niet duidelijk. 

Op 3 september 1981 bekent Gerald voor de rechtbank de moord op Mary Carol Maher, Toni Van Haddocks, Nancy Heard, Ramona Neal, Linda Hamilton, en op een vrouw wiens identiteit nooit werd bepaald. Hij krijgt drie keer levenslang. 

Ook als hij in de gevangenis zit blijft Paul hem bezoeken. Hij neemt hem mee naar plekken waar lichamen van vermoorde vrouwen gevonden zijn en waarvan de moordenaar nog niet gevonden is. Gerald geniet van deze uitjes. Hij mag op stap met zijn nieuwe vriend, krijgt onderweg genoeg te eten en te drinken en hij kan even zijn cel uit. Tijdens het bezoeken van de plekken van deze cold cases bekent Gerald nog eens 44 moorden. Hij heeft alleen moorden bekend, die Paul hem voorlegde. Geen enkele bekentenis kwam uit zijn eigen initiatief. Behalve zijn bekentenis is er niets concreets aan fysiek bewijs gevonden, wat hem aan deze moorden kan linken. De methode van moorden is bij elke zaak verschillend. De ene keer zou hij hen hebben doodgestoken, dan gewurgd en dan weer hebben doodgeschoten. 

Paul Crow wil, dat Gerard de doodstraf krijgt. Hij weet dat hiervoor alleen een bekentenis aan hem, zonder fysiek bewijs, niet genoeg is. Hij stuurt een medegevangene naar de cel van Gerald. Als hij terug kan komen met een bekentenis, zal zijn levenslange gevangenisstraf komen ter vervallen en zal hij vrijgelaten worden. Binnen uur komt de medegevangene terug en vertelt dat Gerald tegen hem de moord op Cathy Lee Scharf heeft bekend. 

In 1983 moet Gerald Stano voor de rechtbank verschijnen voor de moord op Cathy en tientallen andere moorden. Hij krijgt acht keer levenslang, maar voor de moord op Cathy krijgt hij de doodstraf. 

Op 23 maart 1998 wordt Gerald Stano geëxecuteerd via de elektrische stoel in de staatsgevangenis van Florida. Zijn laatste woorden zijn: ‘Ik ben onschuldig en ik ben bang. Ik heb nooit iemand vermoord. Ik ben jarenlang vastgehouden zonder goede juridische hulp. Ik heb de moorden bekend, maar heb ze niet heb gepleegd.’

Aanbevolen

Onze eigen podcast geeft een goed beeld van het leven van Gerard Stano en hoe discutabel de veroordeling van hem is.