Naam: Ian Brady

Bijnaam: The Moors Murderers

Geboren: 2 januari 1938, Glasgow, Schotland

Overleden: 15 mei 2017

Aantal moorden: 5

Straf: levenslang

Jeugd

Ian Brady wordt geboren in 1938 bij alleenstaande moeder Peggy. Hij heeft zijn vader nooit gekend. Zijn moeder kon niet voor hem zorgen en moest hem afstaan bij de familie Sloan. Hij bleef wel contact met haar houden. 

Als Ian naar de middelbare school gaat, een school voor hoogbegaafde leerlingen, pleegt hij zijn eerste misdaden. Op zijn vijftiende wordt hij voor het eerst opgepakt voor inbraak. Als hij weer vrijkomt stopt hij met school en heeft verschillende baantjes. Ook krijgt hij een vriendinnetje. Ze hebben het leuk samen, maar als hij op een avond ziet, dat zijn vriendinnetje aan het dansen is met een andere jongen, sleurt hij haar mee en bedreigt haar met een mes. Zij doet aangifte en Ian moet weer naar de jeugdgevangenis. 

Als hij zeventien is wordt hij vrijgelaten, op voorwaarde dat hij weer bij zijn biologische moeder gaat wonen. Zij is inmiddels verhuisd naar Manchester, waar ze een nieuw gezin is gestart met haar man Patrick Brady. Ian verhuist naar Manchester en neemt de naam van zijn nieuwe stiefvader aan. 

Ook in Manchester belandt hij weer in de problemen. Nu komt hij in een gevangenis terecht met een strenger regime. Als hij vrijkomt, neemt hij zich voor niet meer in de problemen te komen. Hij zit dag in dag uit in de bibliotheek te studeren en haalt uiteindelijk zijn boekhouddiploma. En zo komt hij in 1959 te werken op de administratie van Millwards Merchandising. Zijn collega’s beschrijven hem als een rustige punctuele man, maar wel met een opvliegend karakter. 

Ontmoeting met Myra Hindley

Ian leert de 18-jarige Myra kennen, als zij een baan krijgt als typiste bij Millwards Merchandising, een groothandel in chemische distributie. De 22-jarige Ian werkt er dan al een tijdje op de administratie. Myra is meteen gefascineerd door hem. Hij heeft een charisma, dat één en al overtuigingskracht en zelfverzekerdheid uitstraalt. Ze aanbidt hem, nog voordat ze een woord met hem gewisseld heeft. Ze probeert constant zijn aandacht te trekken. Het duurt nog een half jaar voordat Ian haar voor het eerst mee uit vraagt. Hij neemt haar mee naar de bioscoop, naar een 18+ film. Na de film gaan ze naar het appartement van Myra, waar ze nog een wijntje drinken. In de maanden erna gaan ze vrijwel elk weekend op date, elke keer naar dezelfde bioscoop en elke keer weer wijn drinken bij Myra thuis. 

Dan geeft Ian haar een boek mee, waar hij door gefascineerd is: Mein Kampf. Myra vindt alles wat met Ian te maken heeft boeiend, dus ook dit boek. Steeds vaker lezen ze tijdens hun pauzes samen allerlei nazi-boeken. Myra slikt alles wat Ian haar vertelt en laat lezen. Ze verandert van een net katholiek meisje naar een vrouw met hoogblond haar en knalrode lippenstift. Ze gaat van blouses met het bovenste knoopje dicht naar korte rokjes, hoge laarzen en leren jasjes. 

Het paar sluit zich steeds meer af voor de buitenwereld. Ze zitten urenlang in de bibliotheek, waar ze boeken over nazisme, filosofie, misdaad en marteling bestuderen. Ze zijn gefascineerd door de roman Misdaad en Straf van Dostojevski en Compulsion van Meyer Levin. In dit laatste boek wordt beschreven hoe twee mannen de perfecte moord proberen te plegen op een twaalfjarige jongen. Dat lijkt Ian ook wel wat, het liefst een kind, net als in het boek. Hij zegt tegen Myra, dat hij wel haar hulp nodig heeft. Als vrouw kan zij het vertrouwen van de kinderen wekken, waardoor ze sneller bij hen in de auto zullen stappen. 

Misdaden

Op 12 juli 1963 is het dan zover. Ze lenen een busje, waar Myra in gaat rijden. Ian rijdt op zijn motor achter haar aan. Als hij een slachtoffer ziet, zal hij met de koplampen knipperen, zodat Myra diegene kan aanspreken en meelokken in haar busje. Ze rijden door de straten van Manchester als Myra ziet, dat Ian met zijn koplampen knippert. Ze ziet wie hij heeft uitgekozen, maar besluit door te rijden. Ze herkent het meisje als het achtjarige buurmeisje van haar moeder. Even later knippert Ian weer met zijn koplampen. Ook dit meisje kent ze, het is een klasgenootje van haar zusje, de zestienjarige Pauline Reade. Maar dit keer gaat ze er wel voor. Ze denkt dat er minder heibel zal zijn als er een tiener vermist wordt, dan wanneer het een jong kind is. 

Pauline neemt de lift aan en stapt in. Myra stelt voor om nog even naar de Saddleworth Moor te rijden, omdat ze daar duren handschoenen was kwijtgeraakt. Pauline vindt het prima. Als ze daar aankomen komt ook Ian aan met zijn motor. Ian gaat met Pauline de heide op. Een half uur later komt hij alleen terug. Hij neemt Myra mee naar de plek waar hij Pauline vermoord heeft. Myra ziet hoe hij haar de keel heeft doorgesneden. Hij pakt een schop, die hij daar eerder die dag had verstopt en begraaft haar.

Vier maanden later, op 23 november 1963, slaan ze weer toe. Op een markt in de buurt van Manchester zien ze de twaalfjarige John Kilbride. Ze lokken hem mee hun gehuurde busje in met de belofte om samen alcohol te drinken. Ze moet dan wel even een omweg rijden om drank te halen. En als ze dan toch een omweg rijden, kunnen ze meteen even naar Saddleworth Moor rijden om een verloren handschoen te zoeken. John vindt het prima. Ian neemt hem mee de hei op. Daar verkracht hij hem en wurgt hem met een schoenveter. Als hij hem begraven heeft pakt hij zijn fototoestel. Myra en hun hond poseren op het graf van John. 

Een half jaar later, op 16 juni 1964, volgt de moord op de twaalfjarige Keith Bennett. Myra benadert hem met de vraag of hij kan helpen wat zware dozen in de auto te laden. Keith loopt met haar mee en belooft hem naar zijn bestemming te brengen, zodat hij niet verder hoeft te lopen. Na zijn hulp stapt Keith in. Ian is inmiddels ook ingestapt. Ze rijden naar de Saddleworth Moor, met dezelfde smoes als de vorige keren. Ian gaat met Kenneth de heide op. Hij komt alleen terug. 

Nog datzelfde jaar, op 26 december, vermoorden ze de tienjarige Lesley Ann Downey. Lesley is op de kermis en wordt aangesproken door het paar. Ze helpt hen met het dragen van dozen en stapt daarna bij hen in de auto. Ze rijden naar hun huis. Daar wordt Lesley verkracht en gemarteld. De hele gebeurtenis wordt opgenomen op audio. Naast het geschreeuw van Lesley zijn ook de stemmen van Ian en Myra te horen. Uiteindelijk wordt Lesley vermoord. De volgende ochtend begraven Ian en Myra haar op de Saddleworth Moor. 

Op de avond van 6 oktober 1965 plegen ze hun laatste moord. Op het station van Manchester pikken ze de zeventienjarige Edward Evans op, met de belofte om samen lekker te gaan pimpelen. Ze nemen hem mee naar zijn huis en gaan met zijn drieën aan de wijn. Ian beveelt Myra om David Smith te gaan halen. David heeft een relatie met Maureen, het zusje van Myra. Het lijkt Myra geen goed plan, maar ze doet wat Ian zegt.

Even later komen Myra en David de woning binnen. Ze zien hoe Ian Edward aan het verkrachten is. David staat aan de grond genageld. Dan ziet hij hoe Ian een bijl pakt en Edward hard op zijn hoofd slaat. Als Edward nog steeds leeft pakt Ian een elektriciteitskabel en wurgt hem dood. 

Ian vraagt David om hem de volgende dag te helpen de jongen in zijn auto te laden. 

Arrestatie

Als David thuiskomt vertelt hij zijn vrouw wat hij heeft gezien. De volgende ochtend belt hij de politie. De politie gaat langs en ontdekt al snel het lichaam van Edward Evans. Ian wordt gearresteerd en meegenomen naar het bureau. Een paar dagen later wordt ook Myra gearresteerd als medeplichtige aan de moord. 

Als hun huis wordt doorzocht vindt de politie aanwijzingen voor andere moorden. Zo vinden ze een schoolboek van John Kilbride, pornografische foto’s van Lesley Ann Downey en een audiotape van haar, waarop ze in paniek om haar moeder roept.

Op 19 april 1966 begint het proces tegen Ian en Myra. De rechtszaal wordt voorzien van kogelvrij glas om te voorkomen dat ze vermoord worden door het publiek. Ze moeten voorkomen voor de moord op Edward Evans, Lesley Ann Downey en John Kilbride. Hoewel er vermoedens zijn van meer moorden is daar geen bewijs voor gevonden. De belangrijkste getuige is David Smith. Ook de tape waarop Lesley Ann Downey is te horen is een belangrijk bewijs. Hierop zijn ook de stemmen van Ian en Myra te horen en hieruit blijkt hoe bruut ze beiden met hun slachtoffer omgaan. Ian krijgt drie keer levenslang voor alle drie de moorden en wordt opgesloten in de Ashworth Hospital. Myra krijgt twee keer levenslang voor de moord op Lesley Ann Downey en Edward Evans. 

In 1985 zou Ian tegen een journalist hebben bekend, dat hij ook Pauline Reade en Keith Bennett had vermoord. Als hij hiervoor door de politie wordt verhoord ontkent hij alles weer. Toch is de politie ervan overtuigd dat hij deze moorden wel heeft gepleegd. 

Twee jaar later bekent Myra, dat ze inderdaad deze moorden hebben gepleegd. Ze kan de politie alleen niet verder helpen bij het vinden van de lichamen. Ian wordt geconfronteerd met de bekentenis van Myra. Als hem wordt gevraagd mee te werken om de lichamen te vinden wil hij dit alleen doen op voorwaarde dat hij middelen krijgt om zelfmoord te kunnen plegen. Hieraan wordt niet voldaan. Uiteindelijk wordt in 1987 na vele zoektochten het lichaam van Pauline Reade gevonden. Van het lichaam van Keith Bennett ontbreekt nog steeds elk spoor. 

Myra Hindley gaat meerdere malen in beroep tegen haar levenslange gevangenisstraf. In de eerste jaren schrijft ze nog regelmatig met Ian, maar in 1971 beëindigt ze de relatie. Myra Hindley sterft op 15 november 2002 aan een longaandoening. Haar as wordt uitgestrooid in de buurt van de Saddleworth Moor. 

Ian Brady geeft aan nooit meer vrij te willen komen. Tijdens zijn detentie doet Ian verschillende pogingen om zichzelf uit te hongeren. Omdat hij gediagnostiseerd is met verschillende stoornissen en dus als psychiatrisch patiënt wordt gezien heeft hij niet zelf de keus om te stoppen met eten en drinken. Bij elke poging krijgt hij sondevoeding toegediend. Ian Brady sterft op 15 mei 2017 op 79-jarige leeftijd aan een longziekte. Zijn as wordt uitgestrooid op zee. 

Aanbevolen

Hieronder vind je een goede documentaire over Ian Brady en Myra Hindley en onze eigen podcast over hen.