Naam: Ron P.

Geboren: 1975, Putten Nederland

Aantal moorden: 2+

Straf: 20 jaar

Jeugd 

Volgens P. werd hij in zijn jeugd mishandeld door zijn vader Jan. P. was een stille teruggetrokken jongen die weinig vrienden had. In zijn puberteit zat hij 3,5 jaar in internaat Valentijn in Nunspeet en daarna 3,5 jaar in internaat Berk en Beuk in Nijmegen. Daar moest hij weg omdat hij seksueel contact met een meisje zocht die ook op het internaat woonde. Daarna heeft hij een tijdje op een onbekend adres in Ede gewoond. Rond zijn zestiende woont hij weer bij zijn ouders. Hij pleegde meerdere autodiefstallen en inbraken. 

Volgens zijn vader heeft P. hem meerdere keren geslagen en één keer zijn moeder geslagen. Toen hij samenwoonde met zijn vriendin heeft hij haar mishandeld, waarna hij opgepakt werd. 

Misdaden

Op 9 januari 1994 fietst de 23-jarige Christel Ambrosius rond 16 uur naar haar oma in Putten. Of de dan 18-jarige Ron haar ziet fietsen en volgt of dat hij later het huis van haar oma is binnengedrongen is niet bekend. Hij wurgt haar, verkracht haar en steekt haar daarna dood met een mes. Haar oma vindt haar rond kwart voor zes half naakt en bebloed op de grond in de woonkamer. Daarna is P. weer naar huis gegaan en schoof aan bij het avondeten bij zijn ouders. Deze zaak werd bekend als ‘De Puttense Moordzaak’. 

Een maand later worden Herman du Bois, Wilco Viets en nog twee mannen aangehouden. Er wordt sperma gevonden, twee haren en bloed en huid onder de nagels van Christel. Ondanks dat het DNA hiervan niet overeenkomt met de aangehouden mannen, worden du Bois en Viets een jaar later veroordeeld voor de moord op Christel. Volgens Justitie zou het sperma een zogenaamd ‘sleepspoor’ zijn: het sperma zou van een eerder seksueel contact zijn en hoeft daarom niet te matchen met het DNA van de moordenaar. 

Peter R. de Vries heeft zich jarenlang ingezet om du Bois en Viets vrij te krijgen. Hij was overtuigd van hun onschuld. Dit gebeurde zeven jaar later. In 1997 zat P. vast voor een onbekend delict in gevangenis de Grittenborgh in Hoogeveen waar ook du Bois en Viets zaten. Hij zou toen tegen zijn vader hebben gezegd: ‘Deze mannen zitten onschuldig vast.’

In 1995 verhuist P. van Putten naar Delft. In de nacht van 11 op 12 juli 2005 valt hij de 22-jarige studente Anneke van der Stap aan. Hij neemt haar spullen mee, waaronder twee tassen met haar spullen en haar telefoon. Ze hadden elkaar al eens ontmoet. Hij werkte samen met haar zus in een restaurant in Scheveningen en had bij al eens informatie gevraagd over Anneke. Anneke was de dagen ervoor op bezoek geweest bij een vriend in Enschede. Hij had haar op de trein gezet terug naar Rijswijk waar ze woonde.  

Het lichaam van Anneke werd tien dagen na haar dood gevonden aan het Jagerspad in Rijswijk. Het lichaam was in verre staat van ontbinding. Daardoor kon alleen worden vastgesteld dat ze door een geweldsdelict om het leven was gekomen. P. kende de plek aan het Jagerspad goed. Hij ging regelmatig vissen in deze buurt. 

Arrestatie en rechtszaak

Na de moord op Christel Ambrosius werd P. verhoord. Hij weigerde toen DNA af te geven. Omdat de politie in diezelfde tijd du Bois en Viets hadden opgepakt werd P. niet verder verhoord. 

In 2004 werd hij veroordeeld voor mishandeling van zijn vriendin. Rond diezelfde tijd werd in Nederland de regel ingevoerd dat iedereen die veroordeeld werd voor een geweldsmisdrijf of een voor een langere straf dan vier jaar DNA moest afstaan. P. weigerde wederom maar werd in 2007 alsnog gesommeerd dat te doen. Op 20 mei 2008 bleek dat zijn DNA overeenkwam met dat wat op de plaats delict werd aangetroffen. 

De rechtszaak begon op 29 juni 2009. P. beweerde een geheime relatie te hebben met Christel en dat dat de reden was waarom zijn sperma aanwezig was en zijn bloed en huidschilfers onder haar nagels zat. Hij gebruikte de theorie van het ‘sleepspoor’ om zijn onschuld aan te tonen. Zijn verhaal werd als ongeloofwaardig beschouwd. Hij kreeg uiteindelijk 15,5 jaar cel. 

In 2008 werd de zaak van Anneke van der Stap heropend. Dit was naar aanleiding van tips die waren binnengekomen toen Peter R. de Vries aandacht besteedde aan deze zaak. Uit het nieuwe onderzoek kwam ondermeer naar voren, dat P. vlak na de moord op Anneke met haar pinpas had gepind bij een benzinestation. De ex-vriendin van P. had een USB-stick aan de politie overhandigd. Deze bleek van Anneke te zijn. Ook vond de politie later de harde schijf van Anneke die ze ten tijde van de moord bij zich had bij P thuis. Volgens P. had hij deze gekocht zonder te weten dat deze van Anneke was. 

In september 2012 begon de rechtszaak tegen P. Hij werd in eerste instantie vrijgesproken. Volgens de rechter kon niet bewezen worden dat hij daadwerkelijk Anneke om het leven had gebracht, ook al had hij haar spullen in zijn bezit. 

In hoger beroep werd hij alsnog schuldig bevonden. Tijdens het hoger beroep werden twee medegedetineerden als getuige opgeroepen. Zij beweerden dat P. hen had verteld dat hij Anneke vermoord, dat hij haar had gewurgd. Ook had P. hen verteld dat hij nog twee moorden had gepleegd. Namen werden hierbij niet genoemd. Er werd levenslang geëist. Hij kreeg 4,5 jaar. Het Hof vond niet bewezen dat het moord was en vond hem schuldig aan doodslag. Verder vond men dat de rechtszaak van de Puttense moordzaak, die inmiddels plaats had gevonden, samen de Rijswijkse moordzaak had moeten plaatsvinden. Omdat er niet meer dan 20 jaar gegeven kon worden voor deze twee misdrijven kreeg hij voor deze moord 4,5 jaar. 

Aanbevolen 

Onderstaande podcasts geven een goed beeld van de Puttense moordzaak en de Rijswijkse moordzaak. In de video vind je een uitzending van Peter R de Vries Misdaadverslaggever. Rond 24.20 heeft Peter een interview met de vader van Ron P.