Naam: Heriberto Seda

Bijnaam: The New York Zodiac Killer

Geboren: 31 juli 1967, New York VS

Aantal moorden: 3

Straf: 232 jaar gevangenisstraf

Jeugd

Heriberto Seda wordt geboren in 1967 in Brooklyn in een slecht buurt met veel prostitutie en geweld. Hij heeft twee oudere zussen, die hem als jongste van het gezin, net als hun moeder, verwennen. Zijn moeder Carmen voedt de kinderen alleen op. Ze is streng religieus. De kinderen mogen huis niet uit, want dan zouden ze net zo duivels worden als hun buurtgenoten. Hun moeder zal ervoor zorgen, dat de duivel hen niet te pakken krijgt. Zij zijn uitverkoren, ze zijn speciaal. Hij is dus altijd alleen en teruggetrokken en leest veel, vooral over het leger en de wapens die ze daar gebruiken.  

Alles gaat prima tot zijn moeder in 1979 haar derde man trouwt. Hij krijgt er nog een zusje bij, Gladys. Hij haat zijn zusje. Nu is hij niet meer de jongste, de ster van de familie. Hij trekt zich nog meer terug in zichzelf en stort zich helemaal op religie. Hij houdt van de herhaling van de gebeden, van de rituelen. Ook gaat hij steeds meer lezen over astrologie en blijft hij geïnteresseerd in wapens. Hij knutselt met alles wat voorhanden is zijn eigen wapens. 

Op de middelbare school is hij nog steeds een loner. Maar nu heeft hij een zelfgeknutseld pistool waar hij heel trots op is. Hij neemt het mee naar school en laat het zijn klasgenoten zien. Die zijn niet onder de indruk. Dus laat hij hen zien dat het echt werkt. Hij vuurt een schot af, midden in de gang. Er wordt niemand geraakt, maar de leerlingen en ook de docenten zijn verbijsterd. Dat was niet de reactie waar Heriberto op had gehoopt. Hij wordt geschorst. Hij is zo beledigd, dat hij na zijn schorsing niet terugkeert naar school. Hij wil het leger in, maar krijgt geen toestemming van zijn moeder. Weer is Heriberto woedend. 

Op een dag ziet hij een documentaire over de Zodiac Killer. Hij vindt het fascinerend. Niet alleen het gebruik van symbolen en astrologie, maar ook dat hij met zijn daden een hele stad onder controle hield. En hij was wereldberoemd. Dat lijkt hem ook wel wat. Hij heeft tenslotte dezelfde eigenschappen. Hij is slim, weet veel van astrologie en wapens en hij zou eindelijk de waardering en faam krijgen waarvan hij zelf vindt dat hij die verdient. 

In november 1989 schrijft hij de politie van New York een brief met een waarschuwing dat hij iemand gaat vermoorden. Hij schrijft dat hij van elk sterrenbeeld iemand zal doden. De brief wordt afgesloten met een symbool: een cirkel met een kruis erdoor. In eerste instantie denkt de politie dat het om een grap gaat, maar één van de rechercheurs besluit toch om de brief te bewaren. Heriberto hoopt dat er paniek in de stad zal ontstaan, maar er gebeurt niets. 

Misdaden

Hij besluit dat hij dan ook maar echt actie gaat ondernemen. In de maanden erna sluipt hij door de stad en gaat mensen bespioneren. Hij kijkt hoe hun dagelijkse routine is en komt er op de één of andere manier achter wat hun sterrenbeeld is. Heriberto is ervan overtuigd, dat hij nooit gepakt zal worden, omdat hij een zelfgemaakt wapen gebruikt en daardoor moeilijk te traceren is. Op 8 maart 1990 slaat hij voor het eerst toe. Hij heeft Mario Orozco al een tijdje gestalkt en hij weet dat Mario rond deze tijd terugkomt van zijn werk. Als hij hem ziet schiet hij hem in zijn rug. Hij weet dat zijn sterrenbeeld Schorpioen is. Hij denkt dat hij zijn eerste sterrenbeeld kan afvinken. Hij is alleen vergeten te checken of Mario echt dood is. En dat is hij dus niet. Met een kogel in zijn rug gaat hij terug naar huis. 

Precies drie weken later op 29 maart 1990 slaat Heriberto weer toe. Hij is helemaal niet van plan om deze avond te schieten, maar er doet zich een gelegenheid voor, die hij niet voorbij kan laten gaan. Er loopt een man in beschonken toestand over straat met een fles drank in zijn hand. Niemand in de buurt, dus geen getuigen. Als hij de man geraakt heeft, pakt hij zijn ID, zodat hij weet welk sterrenbeeld hij gescoord heeft. De man is Jermaine Montenesdro en heeft sterrenbeeld tweeling. Maar weer checkt hij niet of de man nog ademt en weer blijkt zijn slachtoffer het te overleven. 

Twee maanden later slaat hij weer toe. Hij ziet de 78-jarige Joe Proce wandelen in de buurt van een kerkhof. Hij volgt hem als de man terug naar zijn huis loopt en als hij ziet dat er geen getuigen zijn, schiet hij hem in de rug. Hij heeft sterrenbeeld stier. Naast zijn lichaam legt hij een briefje met het symbool van een cirkel met een kruis erdoor.  Naast deze cirkel staan de symbolen van de sterrenbeelden van zijn drie slachtoffers. Hij schrijft erbij wanneer hij wie op welke plek in New York heeft beschoten. 

Ook schrijft Heribero verschillende media aan, waaronder de New York Post en 60-Minutes, waarin hij de schietpartijen gedetailleerd beschrijft. De brief staat weer vol symbolen van sterrenbeelden en het steeds weer gebruikte symbool van de cirkel met het kruis. Hij schrijft in deze brief, dat hij dezelfde seriemoordenaar is als degene die eind jaren zestig hetzelfde deed in San Francisco. De politie onderzoekt de brieven en vergelijkt ze met de brieven die destijds door de Zodiac Killer in San Francisco waren geschreven. Er wordt al snel duidelijk dat zowel het handschrift als het taalgebruik als ook de doelwitten niet overeenkomen. De San Francisco Zodiac Killer vermoordde vooral stelletjes.

Op 19 juni 1990 ziet Heriberto dat hij eindelijk aandacht krijgt in de pers. De New York post vertelt over de brief die ze ontvangen hebben en over de drie schietpartijen, die hierin beschreven worden. Hij koopt onmiddellijk de krant en gaat naar huis. Als hij het artikel leest, ziet hij dat geen van de mannen die hij beschoten heeft is overleden. Hij is woest en neemt een besluit: niet moorden in Brooklyn, maar op een andere lokatie. Hij gaat naar het Central Park op zoek naar een volgend slachtoffer. Daar ziet hij de dakloze Larry Parham op een bankje liggen. Hij schiet hem neer. Heriberto kijkt in zijn tas en ziet op zijn ID, dat Larry kreeft is. Wat hij niet weet is, dat ook Larry de schietpartij overleeft. Heriberto laat weer eenzelfde brief achter en tekent er een kreeft bij. Kleine funfact: één van de toevallig voorbij fietsende getuigen, die wordt verhoord is John F Kennedy Jr. Hij heeft niets gezien. 

De volgende dag leest Heriberto in de krant, dat ook dit slachtoffer het heeft overleeft. Daar baalt hij van. Maar het goede nieuws is, dat de politie een heel team heeft gezet om zijn zaak op te lossen. Eindelijk wordt hij beroemd. Ook leest hij dat Joe Proce alsnog is overleden aan zijn verwondingen. Hij heeft dus wel een moord gepleegd. Een paar dagen later leest hij in de krant, dat de politie een vingerafdruk heeft gevonden op de brief die hij achterliet bij het lichaam van Larry. Hij besluit om zich even een tijdje gedeisd te houden. 

Twee jaar lang houdt hij zich rustig. Tot hij de film Nightmare on Elmstreet ziet. Hij voelt weer de drang om te moorden. Op 10 augustus 1992 slaat hij weer toe. Hij zit ’s avonds in een park in Brooklyn als er een vrouw naar hem toekomt en vraagt of hij een sigaret heeft. ‘Loop maar even mee’, zegt ie. Als de vrouw, Patricia Fonte, voor hem loopt schiet hij haar in de rug. Maar de vrouw leeft nog, sterker nog, ze begint met hem te vechten. Hij weet haar te overmeesteren, pakt een mes uit zijn broekzak en steekt haar tientallen keren, totdat ze sterft. Ze heeft het sterrenbeeld leeuw. Door de afwijkende manier van moord linkt de politie deze steekpartij niet aan de vorige misdrijven. 

In 1993 slaat hij weer toe. Binnen vier maanden schiet hij op James Weber, John DiAcone en Diane Ballard. Ze hebben het sterrenbeeld maagd, weegschaal en stier. John overleeft de schietpartij niet. Omdat er geen briefje bij de lichamen liggen ziet de politie geen link. 

Als het hierbij was gebleven was hij wellicht net als de Zodiac Killer uit San Francisco nooit gepakt voor de moorden. Niet een volgende moord wordt hem fataal, maar een ruzie met zijn zusje Gladys. Al sinds haar geboorte irriteert Heriberto zich aan haar. Door haar geboorte is hij niet meer de Benjamin van de familie die alle aandacht en liefde van zijn zussen en moeder krijgt. Wanneer hij kan reageert hij zich af op haar. Dat gaat van denigrerende opmerkingen tot aan fysieke mishandeling. Dat wordt hem funest op deze 18e juni 1996. 

Heriberto, Gladys en haar vriendje Wilbor zijn met zijn drieën thuis aan de Pitkin Avenue. Heriberto is gesteld op zijn rust, maar Gladys is in een uitgelaten bui. Ze zet een muziekje op en is lekker met haar vriendje aan het dansen. Heriberto zet de muziek uit, maar zij zet hem weer aan. ‘Stoppen nou!’ schreeuwt Heriberto. Als Gladys en Wilbor blijven dansen voelt Heriberto zich zo geschoffeerd dat hij één van zijn zelfgemaakte wapens pakt en hen bedreigt. Wilbor verstopt zich in een aangrenzende slaapkamer, Gladys rent de woonkamer uit. Als de gang inrent om uit huis uit te vluchten schiet Heriberto haar in haar billen. Gladys weet het appartement te verlaten en al snel wordt de politie gebeld.

Arrestatie en rechtszaak

Heriberto geeft zich niet zomaar over. Als hij ziet dat er een SWAT-team voor zijn deur staat begint hij te schieten. ‘Ik heb een gijzelaar, als jullie niet weggaan, vermoord ik hem’, schreeuwt hij. Na uren onderhandelen geeft hij zichzelf uiteindelijk over. 

Op het politiebureau wordt hij ondervraagt door de rechercheurs over wat er gebeurd is. Hij is niet echt spraakzaam, dus zegt de politie hem zijn verklaring op te schrijven. Deze verklaring ondertekent hij met zijn naam én het symbool met de cirkel en het kruis. Zodra de politie dit ziet, gaan meteen alle alarmbellen af. 

Ze ondervragen hem over de moorden van het afgelopen jaar, maar Heriberto geeft geen krimp. Ze zoeken de brief erbij, die in 1989 naar hun bureau werd gestuurd en vergelijken de vingerafdrukken op die brief met die van Heriberto. Het is een match, maar dit is niet genoeg om te bewijzen dat hij ook daadwerkelijk de moorden heeft gepleegd. Ze halen ook de brieven erbij, die bij de lichamen van de slachtoffers zijn gelegd. Op de brief, die bij het lichaam van Larry Parham lag zitten ook dezelfde vingerafdrukken. Als dan ook nog blijkt dat de postzegel die gebruikt is op de brieven die naar de media zijn gestuurd zijn DNA heeft, kan Heriberto er niet meer onderuit. Hij bekent. 

In 1998 wordt hij veroordeeld tot 232 jaar gevangenisstraf. Hij zit nog steeds vast in de Clinton Correctional Facility in New York. 

Aanbevolen

Onderstaande documentaire en onze eigen podcast geven een goed beeld van Heriberto Seda: